در روز دوم ربیع الثانی از "نخیله" کوفه برای جنگ با ابن زیاد ملعون حرکت کردند. در شب جمعه پنجم ربیع الثانی از کوفه خارج شدند و روز بعد کنار قبر حضرت ابا عبدالله علیه السلام رفتند. یک یا سه شبانه روز درکربلا ماندند، گریستند، استغفار نمودند و ضجه و ناله کردند، به طوری که مثل آن روز و به آن اندازه صدای ضجه در آن وادی شنیده نشده بود.
هنگام وداع کنار قبر آن حضرت مانند ازدحام کنار کعبه شلوغ بود. هر کس با حالتی شعر می خواند و ناله می کرد و با آن حضرت وداع می کرد و خود را برای جنگ با ابن زیاد آماده می نمود.

سلیمان از شیعیان علی ابن ابی طالب علیه السلام و امام حسن و امام حسین علیها سلام بود و در جمیع جنگ ها در رکاب امیرالمومنین علیه السلام حضور داشت. آخر الامر با لشکر ابن زیاد لعنه الله علیه رو به رو شد و بعد از کشتن عده زیادی از آنان و مبارزات و جان فشانی های فراوان، سلیمان در 93 سالگی در عین الورد به شهادت رسید. از اصحاب سلیمان هم فقط 27 نفر که مجروح و خسته و تشنه بودند جان سالم به در بردند، بقیه همه به شهادت رسیدند.