شهادت اویس قرنی:
در هیجدهم صفر سال 37 هجری قمری در جریان جنگ صفین اویس قرنی به شهادت رسید.

وی از پارسایان نامی صدر اسلام و ملقب به سید التابعین است و از اصحاب امیر المومنین علیه السلام می باشد.

اویس در (قَرَن)که میقات اهل نجد و موضعی در یمن کنونی است به دنیا آمد،وی زمانی که خبر رسالت پیامبر اسلام صل اللّه علیه و آل و سلم را شنید به آیین اسلام در آمد. او یکبار برای دیدن جمال دلربای پیامبر اکرم صل اللّه علیه و آل و سلم به مدینه آمد امّا چون پرستاری از مادر سالخورده اش را بر عهده داشت نمی توانست زیاد در مدینه بماند از طرفی مادرش اجازه بیش از نیم روز را به او نداده بود. از قضاء پیامبر نیز آن روز در مدینه حضور نداشتند.

بیماری پیامبر صل اللّه علیه و آل و سلم که منجر به شهادت آن حضرت شد از نیمه ماه صفر آغاز شد

روز چهاردهم صفرسال 38 هجری قمری محمّدبن ابی بکر،یکی از یاران با وفای امیر المومنین علیه السلام در مصر به شهادت رسید.
مادرش اسماء بنت عمیس،پس از ابوبکر با حضرت امیر علیه السلام ازدواج کرد.

محمّد در دامان پر مهرعلوی تربیت یافت و از کودکی در خانه امیر المومنین علیه السلام پرورش یافت و مرام و منش علی علیه السلام را به شایستگی آموخت.

صبح دوازدهم یا سیزدهم ماه صفرسال 38 هجری قمری لشکر امیر المومنین علیه السلام محیای جنگ شدند، امّا عمروعاص حلیه نمود و دستور داد تا قرآنها را بر سر نیزه کنند.
صفوف جلو لشکر کفر ورقهایی از قرآن و در دیگر صفوف هر کس هر چه داشت بر سر نیزه کرد!!
او فریاد می زد: لاحکم الالله! منافقین مثل اشعث بن قیس با تضعیف روحیه لشکر حضرت آنان را به اختیار حکمین ترغیب کردند.
هر چه امیر المومنین فرمودند: که این نیرنگ است و من کلام الله ناطق هستم نتیجه نداد.

خاتمه جنگ صفین نبرد لیله الهریر در شب جمعه یازدهم ماه صفر سال 385 هجری قمری بود.
درآن شب سپاه معاویه از شدّت سرما مانند سگ صدا می کردند، چون هریر به صدای سگ می گفتند. امیر المومنین علیه السلام ذوالفقار به دست و سوار بر اسب پیامبر صل اللّه علیه و آل و سلم شمشیر می زد و به هر شمشیر که می زد تکبیر می گفت و شجاعی را به خاک می افکند.

1- شهادت عمار یاسر
در نهم صفر سلا 37 هجری قمری در جریان جنگ صفین،عمار یاسر به درجه والای شهادت نایل شد. کنیه اش ابویقظان، از صحابه نزدیک نبی اکرم صل اللّه علیه و آل و سلم و از یاران با وفای امیر المومنان علیه السلام بود.
او مسلمانی راستین بود که به همراه پدر و مادر خود( یاسر و سمیه) و نیز برادرش عبداللّه در همان روزهای نخستین دعوت پیامبر اسلام صل اللّه علیه و آل و سلم به دین توحید مشرف شدند.

در هشتم صفر سال 36 هجری قمری سلمان، بزرگ صحابی رسول گرامی اسلام در مداین وفات نمود.(1)
او را سلمان بن الاسلام و سلمان پاک و سلمان محمودی لقب داده اند.(2)
و در خطاب به او گفته اند: السلام علیک یا من خلط ایمانه با هل البیت الطاهرین.(3)

1-شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام:
در چنین روزی در سال 50 هجری قمری معاویه که وجود امام حسن مجتبّی علیه السلام را برای امیال خود از جمله بیعت گرفتن برای یزید مانع می دید، با هم دستی جعده، دختر اشعث که از سران خوارج بود،امام را مسوم نمود و در 47 سالگی به شهادت رساند ولی اشهر بین علمای امامیه شهادت حضرت در آخر ماه صفر است.(1)

در پنجم صفر سال 61 هجری قمری شهادت دختر کوچک امام حسین علیه السلام،حضرت رقیه سلام اللّه علیها در شام اتفاق افتاد.(1)
رقیه خاتون در واقعه عاشوراء 3 یا 4 ساله بود و امام حسین علیه السلام بسیار به او مهر می ورزیدند و او نیز به پدر علاقه فراوان داشت.

امام پنجم،حضرت محمّد بن علی بن الحسین علیه السلام بنابر نقل در ماه صفر57 هجری قمری در مدینه به دنیا آمده و جهان را با جمال دل ربایش جلوه ای دیگر بخشید.
کنیه حضرت، ابوجعفر و از القاب مشهور ایشان، باقر یا باقر العلوم علیه السلام می باشد. مادر بزرگوارشان ام عبداللّه سلام اللّه علیها، فاطمه، دختر امام حسن مجتبّی علیه السلام است. لذا امام باقر علیه السلام از مادر هم،علوی هستند، یعنی از پدر حسینی و از مادر حسنی. در جلالت و مقام مادرشان به همین نکته بسنده می کنیم که امام صادق علیه السلام در مورد ایشان فرمودند: در خاندان امام حسن علیه السلام زنی چون او نبود.(1)